Autor: dumnizolsztyna
Dodano: 14 lutego 2016
Po wkroczeniu Armii Czerownej w ’46 i zniszczeniu miasta, mieszkańcy włożyli wiele trudu, by choć trochę odbudować Olsztyn, jaki pamiętali z okresu przedwojennego.
Szerzący się głód oraz brak bierzącej wody pitnej przyczynił się do gwałtownego wzrostu zachorowań, a stan sanitarny miasta to największy ówczesny problem władz miejskich. Nie potrafiono bowiem uporać się z plagą szczurów. Jednak mimo epidemii, ubóstwa czy ruin – szybko odradzało się życie. Założono oddział Narodowego Banku Polskiego, a także w bardzo krótkim czasie zorganizowano szkolnictwo. Młodzież mogła podjąć naukę m.in w Liceum Pedagogicznym, Handlowym, czy też Szkole Muzycznej. Do Olsztyna zaczęli również zjeżdżać się studenci, co było przyczyną rozpoczęcia roku akademickiego w Wyższej Szkole Prawno – Ekonomicznej. Zaczęła odradzać się także i kultura, czego przejawem może być projekcja filmu ” Czapajew” w kinie Polonia oraz inauguracja Teatru im. Stefana Jaracza sztuką ” Moralność Pani Dulskiej”.
W ’52 swoją działalność rozpoczęło także Polskie Radio w Olsztynie. Uruchomiono pierwszą powojenną linię tramwajową i trolejbusową.
Mieszkańcy w każdej wolnej chwili odgruzowywali Olsztyn, a cegły transportowano do odbudowującej sie Warszawy. Akcja ta zakończyła się w 1956 roku.
To właśnie tak prezentował się powojenny Olsztyn czyli nasze miasto w wersji od 1.0 do 1.1.
[ źródła: wmbc.olsztyn.pl, Facebook (Allenstein, Olsztyn), Agencja Gazeta]
SKOMENTUJ